هبوط

مرا کسی نساخت، خدا ساخت؛

نه آنچنان که" کسی می خواست"

که من کسی نداشتم.

کسم خدا بود ،کس بیکسان.

او بود که مرا ساخت آن چنان که خودش می خواست.

نه از من پرسید و نه از آن "من دیگر"م

من یک گل بی صاحب بودم.

مرا از روح خود در آن دمید.

وبر روی خاک و در زیر آفتاب ،

تنها رهایم کرد.

"مرا به خودم وا گذاشت".

دکتر علی شریعتی  

 نوشته شده توسط نغمه در پنج شنبه 85/3/25 و ساعت 1:4 عصر | نظرات دیگران()

هوالحق:

عشق تنها کار بی چرای عالم است

چه افرینش بدان پایان میگیرد.

معشوق من چنان لطیف است

که خود را به "بودن" نیالوده است;

که اگر جامه ی وجود برتن می کرد

نه معشوق من بود.

دکتر علی شریعتی

بالاخره بعد از مدت ها پیدام شد.آخه تازه سرم خلوت شده البته خلوت خلوت هم نه مثلا برای امتحانات بهمون وقت دادن.یه مدتی بود وبلاگم ایراد پیدا کرده بود هیچی نمیتونستم تایپ کنم.بالاخره به لطف خدا حل شد.

ممنون از این که تو این مدت منو از یاد نبردین وبهم سرزدید وشرمنده که بهتون سر نزدم.

برام دعا کنید تا امتحاناتم بر وفق مراد بگذره.

راستی به وبلاگ ویروسی ما 4 تا ویروس هم یه سری بزنید خالی از لطف نیست.

http://viro0s.parsiblog.com

 نوشته شده توسط نغمه در پنج شنبه 85/2/28 و ساعت 3:24 عصر | نظرات دیگران()

در کویری خسته تنها

من روانم سوی آبی

نیست اینجاجز سرابی

هرکجا گشتم سراب است

حال این دنیا خراب است

در کویر و دشت و صحرا

هر کجا بینی سراب است

نیست چیزی تا

سرابی ما بسازیم

از خوشی ها

بشکنیم قلب سراب مملو از درد و بدی ها

در کویر رعب و وحشت

جز لبی تشنه نیابی

تشنه ی عشق و محبت

در کویری بس خیالی...

 نوشته شده توسط نغمه در پنج شنبه 85/1/31 و ساعت 10:16 عصر | نظرات دیگران()