سلام رفيق... و كمي آسوتر از مرز شقايقها... واحه خواهم ساخت... پر از احساس عطش... و طنابي در آن... همه از جنس اميد... و كمي آنسوتر... پشت ديوار سراب... شهري خواهم ساخت... آسمانش همه شب... و نئونهاي هزار رنگ به هم پيچيده... كه به تسبيح ستاره... همه شب اشك بريزند... و كمي بعد از آن... تكه اي كوچك گچ... دست آن كودك تخس... كه كشد خط بطالت به همه اين روياها... و سپس باز كوير... لخت و عريان... زير باران شقايق... سرختر از اشك ستاره... موفق باشي رفيق... يا حق. كوير